De Friezen zijn al maanden onderweg en met de winter voor de boeg, lijkt het Heilige Land nog altijd oneindig ver weg. Hoe zorgen de kruisvaarders ervoor dat ze hun einddoel tóch voor ogen houden?
Jaren geleden; in 1214 hebben de Friese pelgrims een kruistochtgelofte afgelegd. Sindsdien staat hun hele leven in het teken van de reis naar Jeruzalem en het Heilige Graf. Maar zoals altijd in het leven, zijn er ook op deze reis verleidingen. Ook een pelgrim kan afdwalen van de rechte weg.
Sommige Friezen hebben al voor vertrek van de reis afgezien. Bijvoorbeeld net als boer Godschalk hebben zij onder valse voorwendselen hun gelofte afgekocht. Anderen zijn met de Hollanders en Rijnlanders in Lissabon gebleven. En na de verovering van Alcácer do Sal houden zij het verder misschien wel voor gezien. Ook voor de pelgrims die doorvaren zijn er verleidingen:
Bij hun aankomst in Corneto kunnen de Friezen terugkijken op een zeer succesvolle reis. Zoals de paus wilde, zijn zij niet in Lissabon gebleven. Met instemming van Maria hebben ze drie Moorse steden geplunderd en verwoest. En daarna hebben ze een zeer zware en louterende tijd op zee doorgebracht. Het is heel begrijpelijk als een pelgrim nu vindt dat hij wel genoeg heeft meegemaakt.
Je bent gehoorzaam geweest, je hebt met goddelijke steun ongelovigen bestreden en je hebt geleden. Eigenlijk heb je je kruistochtgelofte wel zo'n beetje ingelost. Je kunt de kantjes er nu verder best vanaf lopen.. Maar nog voor je twijfel echt wortel kan schieten, klinkt vanuit de wereld om je heen gelukkig een luide en duidelijke waarschuwing om je doel goed voor ogen te houden. Waar je ook kijkt, overal zie je heilige martelaren.
Op de feestdag van Sint Bartholomeüs; de apostel die levend gevild werd kom je in Barcelona aan. Je bezoekt Sint Felicianus en Sint Mendrianus in hun kerken. Zij zijn ook twee heiligen die hun geloof met de dood hebben bekocht. Op het feest van Sint Lambertus martelaar kom je aan in Villefranche-sur-Mer. En op het feest van Sint Dionysius martelaar loopt je schip de haven van Civitavecchia binnen.
Bij hun aankomst in Corneto kunnen de Friezen terugkijken op een zeer succesvolle reis. Zoals de paus wilde, zijn zij niet in Lissabon gebleven. Met instemming van Maria hebben ze drie Moorse steden geplunderd en verwoest. En daarna hebben ze een zeer zware en louterende tijd op zee doorgebracht. Het is heel begrijpelijk als een pelgrim nu vindt dat hij wel genoeg heeft meegemaakt.
Je bent gehoorzaam geweest, je hebt met goddelijke steun ongelovigen bestreden en je hebt geleden. Eigenlijk heb je je kruistochtgelofte wel zo'n beetje ingelost. Je kunt de kantjes er nu verder best vanaf lopen.. Maar nog voor je twijfel echt wortel kan schieten, klinkt vanuit de wereld om je heen gelukkig een luide en duidelijke waarschuwing om je doel goed voor ogen te houden. Waar je ook kijkt, overal zie je heilige martelaren.
Op de feestdag van Sint Bartholomeüs; de apostel die levend gevild werd kom je in Barcelona aan. Je bezoekt Sint Felicianus en Sint Mendrianus in hun kerken. Zij zijn ook twee heiligen die hun geloof met de dood hebben bekocht. Op het feest van Sint Lambertus martelaar kom je aan in Villefranche-sur-Mer. En op het feest van Sint Dionysius martelaar loopt je schip de haven van Civitavecchia binnen.
Al deze mannen hebben het ultieme offer gebracht voor hun geloof. Zij zijn Christus gevolgd tot in de dood. Dus hoe zou je het ooit in je hoofd halen om te stoppen!? Natuurlijk zul je doorreizen; ook al betekent dit dat je nu eerst een winter lang in Corneto zult moeten wachten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten