De
Kruisvaardersvloot vaart langs de Spaans-Portugese kust. Nu is het tijd
om kennis te maken met de tekenaar die achter op het kasteel van een
van de koggen stond. Zijn naam is Hendrik en hij is een vriend van de
kroniekschrijver Emo, met wie hij rond 1208 plannen maakte om een
klooster te stichten:
Toen
Emo op zekere dag volgens de gewoonte het feest van de kerkwijding
vierde, was daarbij een man (Hendrik) aanwezig met wij hij op zeer goede
voet stond. Deze man was een bijzonder vereerder van het sieraad Gods
door het bouwen en versieren van kerken; reeds in zijn jonge jaren maar
ook daarna was dat zijn liefste bezigheid. Toen hij na het nuttigen van
een eenvoudige maaltijd met zijn gastheer een eindje langs de weg
wandelde, begonnen zij elkaar op te wekken tot een betere levenswandel;
en al pratend verloor de wereld met haar verlokkingen haar glans. De één
(Hendrik) werd, zoals later bleek, vooral aangetrokken vanwege zijn
enthousiasme voor een nieuw bouwwerk, de ander echter door de eenvoud
van het nieuwe leven.
Emo
krijgt bezoek van zijn oude studievriend Hendrik, die hij in geen jaren
gezien heeft. Ze hebben in hun jeugd samen door Europa gereisd en
gestudeerd aan de universiteiten van Parijs, Orléans en Oxford. Toen al
was Emo vooral geïnteresseerd in de letteren, terwijl Hendrik meer oog
had voor bouwwerken en meetkunde. En nu zijn zij weer samen en maken zij
na het eten een wandeling.
Dwars
door acht eeuwen heen, krijgen wij een intieme glimp van een diepe
vriendschap. Emo en Hendrik voelen een sterke verwantschap en verlangen
beiden naar een 'betere levenswandel'. Ze maken plannen om samen een
klooster te stichten. Maar al snel na de eerste stappen in die richting,
zal blijken dat Hendriks roeping niet ín het klooster is, maar aan de
buitenkant, waar hij het gebouw tot eer van God kan versieren.
Dit
verschil tussen twee zo verwante zielen vind ik een prachtig gegeven.
Het is alsof je hier de échte Narcis en Goldmund treft, waar Hesse zijn
roman over schreef. In mijn strip zal van de twee vrienden alleen
Hendrik een rol spelen. De bouwmeester met zijn grote liefde voor
schoonheid en harmonie is in het verhaal tegelijk een steun en een
tegenhanger voor de hoofdeling Jelmer van Bedum.
Mijn Hendrik is een bouwmeester
uit de buurt van Dokkum. Hij heeft veel gestudeerd en ook veel gereisd en gezien.
Hij is een rustige, wat secundaire persoon. Hendrik staat open voor andere
culturen en voor wat er op hem af komt. Hij heeft een positieve,
oplossingsgerichte grondhouding. In zijn liefde voor schoonheid en vakmanschap
verschilt Hendrik sterk van andere kruisvaarders. Dat hij meewerkt aan de
belegering van Damiate, is dan ook niet vanzelfsprekend. Hij wil de
vernietiging en het dodental juist zo veel mogelijk beperken.
(bouwmeester Hendrik, door Roelof Wijtsma)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten